Anadolu’da ahşap sanatı, Anadolu Selçuklular ile gelişmiş, kündekari ve oyma ahşap işçiliği dönemin karakteristiğini oluşturmuştur. Özgünlüğünü koruyarak devam eden bu sanat, Osmanlı Dönemi’nde kündekari, oyma ve kakma tekniklerinin bir arada kullanılmasıyla en güzel örneklerini vermiştir. Kıymetli eserlerin yaratıldığı kündekari sanatı, 18. yüzyıldan itibaren Avrupa kökenli üslupların benimsenmesi ile basitleştirilmiş; bu yüzyıl sonunda ahşap malzeme makineler ile işlenmeye başlanmıştır. Buna karşın, geleneksel teknikler ve el işçiliği babadan oğula geçerek devam etmiştir. Günümüzde, ahşap sanatını geleneksel ve kültürel anlamıyla birlikte sürdüren son derece az sayıda ehil usta kalmıştır. Kültür tarihimizin ve geleneklerimizin belgesi olan ahşap oyma ve kündekari sanatı, seri üretimler, el işçiliğinde sektörel talep azlığı, yaşlanan ustaların sanatlarını aktaracağı çırakları bulamaması gibi nedenlerle, yok olma tehlikesi altındadır. Projede, geleneksel ahşap oyma ve kündekari sanatlarının babadan-oğula, ustadan çırağa yüzyıllar boyunca aktarılmasını örnek alarak; bu zincirin ustalar ve meslek lisesi öğrencileri ile okullarda devam etmesi bir çözüm önerisi olarak sunulmaktadır.